شاهکارای ادبی من!!!

دیروز همسایه طبقه پایین اومد خونمون. یه خانومی 23 سالشه.تو این 6 ماه زندگی این دفعه دوم بود که میدیدمش.شوهرش دست به زن داره و هراز گاهی صدای دعواهاشون میاد بالا   بگذریم که شوهرش چطور مردی و چه بلاهایی سرش آورده...   

اولش که اومده بود خیلی خجالتی و تعارف در حد تیم ملی   .منم اینقدر به ذهنم فشار آوردم   که هر چی تعارف بلدم و یه جا تقدیمش کنم.  

خانوم با وجود کتک هایی که میخوره و .... عاشقانه     ظهر ها نهار نمیخوره تا شب شام و با همسرش بخوره.   از اون طرفم همسر بی وجدانش شام و بیرون میخوره و ساعت 11 شب میاد خونه. 

تو هیجان تعریف کردن  و ابراز احساس من بود که گفتم: خب یه چیز بخور  میمیریا 

حالا خودت حساب کن. دومین آشنایی اوج تعارف و هیجان غیر قابل وصف من   .اون موقع هنوز نفهمیدم که چه شاهکاری کردم 

داشتم تعریف میکردم من که صبحونه نمیخورم ولی اگه نهار نخورم   میمیرم از گشنگی.  هنوز حرفم تموم نشده بود که گفت: وای خدا نکنه. دور از جون.این چه حرفیه مریم جون. زبونت و گاز بگیر. ایشالا که سالیان سال سالم و سلامت باشین و...... 

و اینجا بود که متوجه شدم چه گندی زدم ومنم از این حرفا که اون زد باید میزدم(منو شطرنجی کنید). عصر واسه سعید تعریف کردم کلی خندیدیم.