جواب نامه شما.

سلام اقای.. 

خوشحالم از اینکه به اشتباهت پی بردی.اما باورم نمیشد همشهری خودم همچین کاری کرده باشه.سیستم های کافی نت اهورا کاملا مجزاست. پس چطور شما....؟!! ایشالا که دستتون هر چه زودتر خوب میشه(گفتم نفرینم میگیره).در ضمن سعی کنید تو خیابون گریه نکنید.... 

و اما در مورد وبلاگ: 

شما اول پسوردم و عوض کردین و بعد از چند روز وبم و حذف کردین. پس نمیتونم باور کنم کار شما عمدی نبوده. 

وبلاگم حکم دفترچه خاطراتم و داشت. خاطرات قشنگی که با داداشم داشتم که با مردونگی شما حذف شد.ابان ماه وبلاگم 3 ساله شده بود که شما.........  

اون دست نوشته ها همون قدری برام ارزش داشت که خاطرات شما...  

اون شب وقتی دیدم وبم نیست باورم نشد همون لحظه دلم شکست و به خدا گفتم:خدایا من که به کسی بدی نکردم که بخاد تلافی کنه. اون شب دلم بد جوری شکست.خیلی گریه کردم. 

خوشحالم از اینکه اطرافیانم اونقدر دوستم دارند که با حرفاشون آرومم کنن(مخصوصا داداش و زندادشم). 

اون وبلاگ ارزشی نداشت اما دست نوشته هایی که روزای قشنگ تکرار نشدنی رو یادآوری میکرد باارزش بود(کاش حداقل چند تا از پستام و خونده بودی تا حسم ودرک میکردی). 

بابت اتفاقی هم که براتون افتاده خیلی متاسفم. عیب از ادما نیست روزگار بیوفاست. تو شهر خودمون پر از ادمایی که با شما همدردند و سرنوشتشون اون چیزی که فکر میکردند نشد. 

امیدوارم روزی برسه که ادما اونقدر مهربون بشند که بتونند همدیگرو ببخشن.