مریم خطر....

سلام

همون طوری که میبینید بچه وبلاگ(3 ساله) من و حذف کردند. در واقع تمام خاطراتم از بین رفت. خیلی حیف شد.. 

اما اگه واقعا این کارش عمدی نبوده و قلبا پشیمون شده من میبخشمش. جزای کارش رو هم خدا داد. قربون خدا برم وقتی دلم شکست گفتم الهی دستش بشکنه. دو روز بعدش خیلی اتفاقی دیدم دو نفر در مورد حذف وبلاگ من حرف میزنند که یکیشون دستش شکسته بود(چشمام شاخ در اورد)!!!! اگه با چشم خودم نمیدیدم باور نمیکردم به این زودی نفرینم بگیره.  

از اون روز به بعد داداشم بهم میگه مریم خطر. به اطرافیانمم هشدار دادم با من در نیفتند وگرنه دست راستشو ن و پای چپشون و از دست میدند.  

از اونجایی که شکست مقدمه پیروزیه. تصمیم گرفتم وبلاگم و دوباره بسازم. اما این دفعه هر 3 یا 4 ماه یکبار هر وقت دست و دلم به نوشتن اومد یه چیزی بنویسم.  

هر کدوم از دوستای قبلم(بهارین جونم- افسانه جونم- سجاد- وحید- ارش- سامان- حسین- علی- و سام کوچولوی ناز نازی و .....) اگه دوست داشتن که دوباره لینکشون کنم ادرسشون و برام بنویسند تا هر چند وقت یکبار بهشون سر بزنم. 

ممنون